Anke Wauters, auteur van ‘Dik. Lelijk. Wijf.’: ‘We vergelijken ons kapot, zo verliezen we ons eigen lichaam uit het oog’

Anke Wauters (25): ‘Dik. Lelijk. Wijf. Dat is de belediging die ik ooit naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Het was de zoveelste keer dat dat me overkwam en ik wilde eindelijk eens schrijven wat dat met me deed. Dus schreef ik een blog. Nooit gedacht dat er zoveel reactie op zou komen, schrijnende verhalen van zoveel vrouwen en meisjes die hetzelfde meemaakten. Daarom besloot ik er dieper op in te gaan in een boek, over body shaming. Ik denk dat iedereen een beetje op gespannen voet leeft met zijn lichaam en last heeft met de thema’s zelfbeeld en zelfvertrouwen. Of we praten er té positief over: je moét jezelf graag zien. Of we praten er te negatief over: je zal pas gelukkig zijn als je afvalt of een wasbordje hebt. Ik wil graag schrijven over die eerlijke twijfels, die angsten, die kleine overwinningen. Het is nog een stuk taboe, maar ik doe het toch. Ik heb mijn lichaam te lang ontkend en genegeerd. Ik was ermee bezig, maar op een foute manier. Vroeg me altijd af wat er anders en beter aan kon. Ik woog te veel, was te bleek, tien centimeter te groot … Er wordt een ideaalbeeld naar voren geschoven waarmee je elke dag, elk uur, elke minuut geconfronteerd wordt. Maar hoe vertaal je dat beeld in je hoofd? Dat is waar het om gaat. We vergelijken ons kapot. Daarmee verliezen we ons eigen lichaam uit het oog. Ik hoef geen maatje 36 te hebben, ik hoef geen marathon te lopen, ik moet gewoon luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft. Het ene moment is dat rust, dan weer sport, of water … Ik bekijk mijn lichaam graag als een plantje dat ik goed moet verzorgen. Ik apprecieer ook veel meer wat mijn lichaam kán. Ik zeg altijd: een lichaam is een mobiel museum waarin uitgestald staat wie je bent. Je kan verschillende verhalen en emoties die in je leven, koppelen aan delen van je lichaam. Het is boeiend om je lichaam te leren zien als een verzameling van kleine deeltjes die je graag ziet. Aan de hand van die deeltjes bouw je jezelf dan weer op, tot iets beters, of eerder: tot iets waar je liever voor bent. Het zou mooi zijn als we meer respect hadden voor ons lichaam en voor elkaar. Een lichaam is echt niet minder waard omdat het er anders uitziet of iets al dan niet kan.’ AW

Dik. Lelijk. Wijf. van Anke Wauters verscheen deze zomer bij Borgerhoff & Lamberigts.