Els Dietvorst nog tot 30/8 in M HKA

Els Dietvorst (56) maakt kunst waarin sociale bewogenheid een grote rol speelt: ‘De schotten tussen kunst, sociale dialoog en ecologisch bewustzijn zijn voor mij overbodig’.

Interview Annelies Vanbelle

Els Dietvorst: “Ik heb altijd zeer geëngageerd in het leven gestaan. Dat het ook mijn werk als kunstenaar binnensluipt, is dus evident. Voor mij zijn de schotten tussen kunst, sociale dialoog en ecologisch bewustzijn ook overbodig. Ik bekijk dit veeleer holistisch: ik gebruik mijn creativiteit om een sociale energie te genereren. Maar is dit kunst? Anderen noemen het zo.

“Vaak vertrek ik van een toevallige ontmoeting, zoals met ACM, een dakloze man waarover ik de film As Long as the Blackbird Sings maakte. Outcasts en outsiders in de maatschappij dragen mijn fascinatie weg: waarom leven ze aan de rand? Wat is de reden dat ze uitgesloten worden? Zo begon ik ook aan het project De Terugkeer van de Zwaluwen, een onderzoek naar de culturele en sociale wortels van de bewoners van de Brusselse Anneessens-wijk. Wij laten ons vaak leiden door de verschillen, maar ik ging op zoek naar wat mensen verbindt: dromen, passies, liefde, maar ook verlies.

“Soms word ik uitgenodigd om projecten op te starten. Zoals nu met de Irish Travellers, een etnische groep van Ierse nomaden, die doorgaans scheef wordt bekeken. Kan mijn werk dit voor een stuk rechttrekken? Hiervoor ga ik eerst grondig in dialoog met hen, voor ik begin te filmen. Het zijn projecten die veel tijd vergen omdat ik de gemeenschap van binnenuit wil leren kennen. Iemand die echt luistert, die hen respecteert, dat zijn deze mensen vaak niet gewend. De grootste voldoening haal ik uit de dialoog die door mijn werk ontstaat binnen de gemeenschap zelf, niet door het tonen aan externen.

“Of ik geloof dat kunst de wereld kan redden? Niet rechtstreeks. Kunst kan aanvoelen, aanraken, aanreiken. Zorgen dat je gegrepen wordt en dit wil delen met een ander mens, zodat meer bewustzijn ontstaat. Kunst en cultuur zijn voor mij veel ruimer dan naar een museum gaan. Dat is ook wandelen en verloren durven te lopen, in wijken van de stad waar je nog nooit geweest bent. De uitdaging aangaan tot culturele uitwisseling, communiceren met het onbekende. Zo breed mogelijk deelnemen aan het bestaan is voor mij veel effectiever dan enkel het bekijken van beeldende kunst.”

 

Els Dietvorst – Dooltocht / A desperate quest to find a base for hope, nog tot 30 augustus in M HKA.