Rika Ponnet: ‘Word verliefd. Smijt je. Doe het gewoon’

Moeten we realistischer zijn in onze verwachtingen? Nuchterder?

RP: ‘Daar geloof ik niet in: ik hou niet van die realpolitik in de liefde. We lanceren vandaag een heel dubbel verhaal: verliefd zijn is goed, maar gebruik misschien toch eens je verstand. Zo werkt het natuurlijk niet. Mensen raken dan compleet in de knoop, omdat hun gevoel iets zegt, en ze dat niet durven volgen. Ze denken dat er een rationele aanpak moet zijn die beter werkt. Ze vragen me dan dingen als: waarom val ik op de verkeerde, en hoe moet ik de juiste kiezen? Ik kan alleen maar zeggen: maak de keuze die op dat moment goed voelt. Word verliefd. Doe het gewoon. Je moet niet iets willen zijn wat je niet bent door je heel rationeel op te stellen. Dat werkt toch niet. Dan engageer je je niet.’

Het wordt binnen het moderne daten ook wel verondersteld: dat je heel rationeel criteria kan omschrijven waaraan je partner moet voldoen.

RP: ‘Online daten heeft dat in de hand gewerkt. Niet dat ik daar tegen ben, ik stel het alleen vast: we zijn veel meer gaan checklist-daten. We hebben nu lijstjes van wat we willen, van wat onze partner allemaal moet zijn. De redenering nu is vaak: zoek iemand die zo weinig mogelijk van jou verschilt, iemand met dezelfde opleiding en hobby’s, dan zal je geen conflicten hebben en dus zal je relatie goed zijn. Zo werkt het natuurlijk niet. Er moet gewoon een connectie ontstaan, want die maakt net dat je bereid bent om verschillen toe te laten. Ik ben er wél van overtuigd dat die connectie gemakkelijker tot stand komt als er gelijkenissen zijn, maar dat betekent nog niet dat je zoiets in praktische regels kan gieten: “ze moeten alle twee een universiteitsdiploma hebben”. Daar is het vandaag soms in verzand. Ik heb zelfs al klanten gehad die nog verder gingen: de ander moest een universitair diploma hebben, maar geen Germaanse of geschiedenis, want dat waren maar flauwe diploma’s.’ (lacht)

Maar klanten in een relatiebureau sommen natuurlijk ook criteria op.

RP: ‘Inderdaad. Omdat we over het algemeen sneller kiezen voor mensen die op ons lijken. Het kan, hoor, dat mensen uit verschillende werelden elkaar vinden: ook buiten de statistieken om worden veel koppels heel gelukkig. Maar een connectie komt gemiddeld gemakkelijker tot stand bij iemand met min of meer dezelfde achtergrond, opleiding, een gelijkaardig waarde- en normenkader. Nu ik mijn kinderen zie opgroeien, merk ik hoe dat al ontstaat in de kleuterklas. Ze zitten in een klas met een enorme diversiteit, en toch halen ze er die kinderen uit van wie de ouders ook universiteit gedaan hebben. Hoe kan dat nu? Als ik goed observeer, zie ik ook wel waarom. Die andere kinderen zijn net iets drukker, hebben een iets andere lichaamstaal, gedragen zich net op een andere manier. Ze kiezen voor wat ze herkennen: ze spelen wel met andere kinderen, maar hun beste vriendjes zijn het niet. Daar zit ook het hele maatschappelijke knelpunt, en we dragen het mee in onze partnerkeuze: ook daar kiezen we voor wat we kennen. Daar hou ik dus rekening mee, in het volle besef dat dát alleen nooit de reden zal zijn waarom je op iemand verliefd wordt.’