dagen zonder kinderen

Dagen zonder kinderen

Annelies Geraets nodigt uit om op de dagen zonder kinderen in de beginperiode ook tijd te nemen voor de verwerking van verdriet. ‘De niet-beslissingnemer kan in die omstandigheden vaak op veel meer steun en begrip rekenen dan de beslissingnemer. Van die laatste wordt immers al snel gedacht dat hij zelf voor de situatie heeft gekozen. Mogelijk is het goed om een beroep te doen op vrienden en familie als het moeilijk is om daar alleen door te komen, of op een professional die je helpt om alles op een rijtje te zetten.’ Het inlassen van een regelmatig contact met het kind kan ook veiligheid bieden. ‘Zodra je gerust bent dat je kinderen veilig en gelukkig zijn bij de andere ouder, kan je je aandacht richten op hoe je de tijd het best invult op kinderloze dagen. Het zorgt soms voor schuldgevoelens bij ouders als ze een leuke tijd beleven zonder hun kinderen, maar voor kinderen is het fijn als hun ouders goed in hun vel zitten.’ Nele had in het begin de neiging om te zoeken naar sociale bezigheden, tot ze besefte dat ze vluchtte van de realiteit. ‘Ik heb dat bewust begrensd. Ik moet van mezelf de tijd nemen om te rouwen en te wennen aan de nieuwe realiteit.’

Niet te streng voor jezelf

De omgeving van de ouders kan een positieve of negatieve rol spelen, brengt Sabine Poel aan. ‘Het is belangrijk dat de omgeving niet in de polarisatie gaat: dat voelt op korte termijn als steun maar helpt op lange termijn niet. Het is beter om te ondersteunen dan om te oordelen. Niemand besluit immers zomaar om uit elkaar te gaan.’ Maar een oordeel is vlug gevormd, ervaart ook Nele. ‘Niet iedereen begrijpt de gemaakte keuze en sommigen vinden dat we maar bij elkaar hadden moeten blijven voor de kinderen. Dat doet me pijn, we hebben zo ons best gedaan. Het contact met lotgenoten vind ik heel ondersteunend en kan me troost brengen. Daarnaast merk ik aan mijn omgeving dat ze proberen om rekening te houden met de veranderde situatie en dat ze activiteiten proberen af te stemmen op de regeling van de kinderen.’ Nele eindigt haar verhaal met een reminder aan zelfzorg. ‘En niet te streng zijn voor jezelf.’