Jasper Steverlinck: ‘Ik ben het aan mezelf verplicht om eerlijk te zijn’

Heeft Jean Blaute beter naar je geluisterd of wist jij intussen beter wat je wou?

JS: ‘De combinatie, denk ik. De meeste producers geven je bijvoorbeeld meteen een clicktrack, terwijl dat eigenlijk een keuze zou moeten zijn. Ne me quitte pas van Brel zou dood zijn als je het zo zou opnemen. Alle schoonheid zou weg zijn. Ik voelde dat zelf ook als ik mijn songs speelde en Jean heeft daarnaar geluisterd. Mijn plaat is nu heel puur. Je hoort heel weinig band. Dit ben ik en niemand anders. Dit is mijn verhaal. Bijna alle songs zijn one takes. Daar ben ik heel fier op. Ook aan de zang is niets veranderd, niets geknipt of geplakt, alles is zoals het op dat moment was. De muziek die ik mooi vind, is ook zo. Daarom hou ik van Nina Simone. Van haar diepgang en haar pure, vaak ook heel trieste muziek. Ik ben er verslaafd aan. Omdat het helend is.’

Je hele album baadt in een sfeer van melancholie. Is dat de aard van het beestje?

JS: ‘Ik denk het wel. Het heeft er altijd ingezeten. Ik heb mezelf ooit eens vergeleken met Obelix, die als kind in een ketel met toverdrank is gevallen. Ik denk dat ik in een ketel vol melancholie ben gevallen. Als je iets meemaakt in je leven dat je door elkaar schudt, of als je twijfels hebt of een moeilijke periode doormaakt, dan heeft datgene wat daarvan overblijft, het residu, altijd een grote waarde. Omdat je er iets van geleerd hebt. Of omdat er in dat soort situaties minder ruimte is om te liegen of te faken. Ik zoek dat op in muziek. Ik luister bijvoorbeeld graag naar Portugese fadomuziek. Voor mij is dat het echte leven. Het raakt mij. Omdat het ontdaan is van elke poging om goed bevonden te worden. Ik ben blij dat ik ook die kracht heb gevonden. “Zullen ze het wel draaien op de radio?” is niet de vraag. “Doet het je iets, ja of neen?”, dat is het enige wat telt.

Melancholie voelt voor mij als thuiskomen. Kurt Cobain zei ooit: “I miss the comfort in being sad”. Ik snap dat. Niet dat ik altijd triestig ben, maar ik wentel mezelf daar soms wel in. Melancholie laat je toe om dicht bij een essentie te komen. Dat vinden mensen vaak moeilijk, naar de kern komen. Je kan iemand tien jaar kennen en denken: “Ik ken jou eigenlijk niet echt”. Dat vind ik jammer. De dingen die voor mij het meest waardevol zijn, gaan om de essentie. Dat is ook zo met muziek. Dat die muziek toevallig vaak triester klinkt, betekent niet dat ik er ook triest van word.’

Die muziek werkt helend voor jou. Leg eens uit.

JS: ‘Alles wat iemand ooit heeft meegemaakt, zit gekristalliseerd in zo een nummer. Dat is een enorme kracht. Ramses Shaffy was daar heel sterk in. Die zingt niet gewoon een strofe, neen, zijn hele leven zit daarin vervat. Niet letterlijk in de tekst, maar in de manier waarop hij zingt. Alles wat ooit was en wat is, zit daarin. Je voelt het als een golf over je heen komen. Die herkenning werkt helend. Dat is wat ik ook wil. Daarom zing ik. Daarom sta ik daar.’

Heb je het gevoel dat alles wat ooit was en is, nu op je nieuwe plaat staat? Zit jij er helemaal in?

JS: ‘Nu wel. Nu kan ik echt zeggen: dit ben ik. Sommige mensen zullen zich misschien afvragen of het wel goed met me gaat. Ze zullen de teksten triestig vinden. Maar ik heb ervoor gekozen om naar de puurheid te gaan. Ik las onlangs een interview met Michael Borremans (Vlaams kunstschilder, nvdr). Hij maakt schilderijen die nadien voor veel geld worden verkocht, maar hij wil niet bezig zijn met wat mensen van hem verwachten. Hij doet wat hij moet doen. Ik beschouw mezelf zeker niet als een kunstenaar, maar ik herken wat hij zegt. Veel van mijn worstelingen bij het maken van muziek draaien rond het feit dat die muziek in een commerciëlere omgeving terechtkomt. Als ik muziek wat meer als kunst bekijk, kan ik er vrede mee hebben dat ik zeg: “Ik maak dit omdat ik het moet maken, ik maak dit voor mezelf, en daarna is het voor jullie”. Net als Borremans ben ik alles aan het wegkappen om tot de essentie te komen. Ik begaf me even op zijpaden, maar met deze plaat heb ik meer dan ooit mijn eigen ding gedaan.’