Mogen we nog geloven?

‘De grote religies zijn beladen geworden. Velen zoeken er iets naast, een essentie: verbinding, zingeving. We zoeken naar betekenis in een wereld waarin we verschillende bakens verloren zijn’
Lisbeth Imbo, auteur van ‘Mag God nog’

Voor Lisbeth Imbo zelf waren de gesprekken alleszins een leerrijke ervaring. ‘Ik heb eruit geleerd dat hoe ouder ik word, hoe meer ik me in dat grijze gebied moet kunnen begeven. Ik twijfel steeds meer. De waarheid lag in de gesprekken deels bij alle drie de personen en ook al was ik het niet met alles eens, ik kon altijd wel begrijpen waar sommige ideeën vandaan komen. Het heeft me doen inzien dat samenleven zal moeten gebeuren door samen te leven. Wetten en quota zijn lapmiddelen. Het is belangrijk dat inzichten en ideeën gedragen zijn om tot gelijkwaardigheid te komen. Daarvoor moeten de geesten rijp zijn. Je kan het niet forceren. Dialoog is belangrijk, en we moeten goed nadenken met wie we die voeren. We weten intussen wel al wat Etienne Vermeersch en Maarten Boudry denken over levensbeschouwing, we moeten ook in gesprek met mensen zoals Khalid.’

Zoeken naar onze identiteit

Gesprekken over religie spitsen zich vaak toe op gesprekken over de hoofddoek of andere hete hangijzers. Maar waar gaat dit alles eigenlijk in essentie over? ‘Het zijn allemaal manieren om identiteit in te vullen,’ zegt Lisbeth Imbo. ‘Een hoofddoek evenveel als een tattoo overigens. We zijn allemaal zoekend en weten vaak zelf niet meer wie we zijn. Als iemand die naast je zit dan ogenschijnlijk de indruk geeft heel zeker te weten wie hij of zij is, bijvoorbeeld door het dragen van een hoofddoek, is dat bedreigend tegenover de eigen onzekerheid. Vragen wie je bent, wat je plek is, wat je aankan, kunnen veel onzekerheid oproepen in een wereld waarin de grote zekerheiden zoals de rol van de staat, de betrouwbaarheid van de banken, … steeds meer wegdeemsteren.’