Uitgetest: cursus vrouwelijk leiderschap

Dag 1 & 2

Balans tussen het mannelijke en vrouwelijke IN MEZELF

We beginnen met een tweedaagse op een bijzondere locatie. De groep vrouwen die ik leer kennen is heel verscheiden. Er zijn vrouwen uit het bedrijfsleven, vrouwen uit de consultingwereld en vrouwen die werken rond therapie en persoonlijke ontwikkeling. De opleiding is geen coachingopleiding, maar eerder een specialisatie, bedoeld voor vrouwen die andere(n) (vrouwen) aansturen, begeleiden of coachen of dat in de toekomst willen doen. Het gaat dus om een groep van professionals. Dat voelt heel prettig, omdat ik niet op zoek was naar groepssessies rond persoonlijke ontwikkeling. De opleiding is women only omdat het volle potentieel in vrouwen gemakkelijker en dieper aangeboord kan worden in een groep van vrouwen, en wordt gegeven door Tamara Lenaerts en Gil Renders. Tamara is experte in het werken met (vrouwelijke) groeps- en teamdynamieken en het coachen van sprekers, Gil is leiderschapscoach en begeleidster van trajecten rond bezield spreken en persoonlijke transformatie.

De eerste ochtend maken we kennis met elkaar en duiken we in de geschiedenis van het feminisme. Ik realiseer me dat sommige vanzelfsprekendheden nog niet eens zo gek lang geleden gerealiseerd zijn. In 1958 is ‘de gehoorzaamheid van de vrouw aan de man in het huwelijk’ afgeschaft en pas in 1976 kregen man en vrouw gelijke rechten binnen het huwelijk.

Ik maak kennis met de evolutie in het denken over de verhouding tussen mannen en vrouwen. Van een stellig geloof in gelijkheid van man en vrouw, over het idee dat we allemaal mensen zijn en dat mannelijkheid en vrouwelijkheid slechts een van de mogelijke verschillen tussen individuen zijn, of het idee dat de maatschappelijke structuren vrouwen onderdrukken en mannen meer kansen geven, tot het vieren van de ongelijkheid en het waarderen van de eigen en dus verschillende krachten en kwaliteiten van mannelijkheid en vrouwelijkheid.

Er is veel herkenning in de groep en we delen ervaringen, zoals dat we onszelf vaak in turbostand moeten zetten, oppeppen, om de boel draaiende te houden. Ten koste van onszelf. Of hoe we de verworvenheden van het feminisme bij momenten als een nieuw keurslijf ervaren. We kunnen kiezen en we mogen veel, maar mogen we ook sommige dingen niet willen?

(…)

Lees verder in de septembereditie van Psychologies