‘Vrouwen zijn katalysatoren van verandering’

‘Als het echt slecht gaat, zullen vrouwen dat makkelijker uitspreken dan mannen. Mannen zoeken toch nog een oplossing. Vrouwen zien dat het systeem niet meer werkt, dat het op lange termijn nergens naartoe gaat, en ze spreken dat uit, ook als het moeilijk is.’ Nik Van Gool

Durven vrouwen zich ook echt uit te spreken bij elkaar?

NVG: ‘Ja, al moet je er wel de ruimte voor scheppen. Ik heb bewust tijd gemaakt om te kunnen praten met topvrouwen, vertegenwoordigsters van de agrasector, en daar werden zaken besproken die nooit gezegd zouden zijn met mannen erbij. Mannen willen de zaak meestal oplossen: toch nog investeren, toch nog krediet aanvragen en proberen. Vrouwen zeggen gemakkelijker hoe het is. Ze zien dat het systeem niet meer werkt, dat het op lange termijn nergens naartoe gaat. En ze spreken dat uit, ook als het moeilijk gaat: twee bedrijven verder is er een deurwaarder gekomen en die heeft alles meegenomen. Of: ik weet niet meer hoe ik schoenen moet kopen voor mijn kinderen in september. Of: ik voel mij zo klein omdat we niet gehaald hebben wat we wilden. Ik voel me niks meer waard, ik ben onzeker, ik denk aan zelfmoord … Dat soort gesprekken krijg je onder vrouwen als je naar de diepte durft gaan. Dat zijn zaken waar ik van wakker lig. Omdat ik technisch geen oplossing heb op dat moment. We zijn nu aan het uitproberen hoe wij die vrouwen met onze organisatie kunnen ondersteunen. Hoe kunnen wij hen bijvoorbeeld de moed geven om te stoppen in plaats van door te gaan en eraan onderdoor te gaan.’

Samen de pijn dragen, ook al is er nog geen oplossing. Samen door de winter gaan en weten dat het straks toch weer lente wordt. Dat cyclische van het leven ervaren, is dat ook niet oervrouwelijk?

NVG: ‘Het gaat erom in crisissen met het ongemak te kunnen omgaan, soms niet te weten, zonder eraan onderdoor te gaan. We vragen ons dus af: hoe kunnen we ons netwerk inzetten om vrouwen die het niet meer zien zitten te versterken en te steunen? In ontwikkelingslanden heb ik gezien hoe vrouwen elkaar letterlijk door de kwade tijden heen trekken. Dat proberen we ook te doen. Zeggen: het ligt niet aan jou, het heeft met de omstandigheden te maken, er zijn veel vrouwen zoals jij. Dat delen is vaak al een hele verademing.’

Waar vinden we die kracht?

NVG: ‘In Afrika zag ik hoe die vrouwen nog echt in hun oer‘zijn’ staan, in hun kracht. Dat heeft denk ik te maken met het feit dat ze nog zo verbonden zijn met de natuur. Wij zijn dat verleerd en zijn er weer naar op zoek. Wij moeten aan de yoga om die kracht en die aarding terug te vinden, en we moeten weer gaan dansen en zingen en bezinnen en mediteren. Omdat we dat kwijt zijn, we hebben dat niet meer geïntegreerd in ons dagelijks leven. Zij zijn meer verbonden met de aarde. Dat is zo belangrijk, die wortels. Wij voelen vaak die wortels niet meer.’

Maar jullie doen er dus alles aan om vrouwen weer te empoweren?

NVG: ‘Ja, en samen met ons veel organisaties. Dat is ook goed. Ik zie anderen ook niet als concurrenten, we moeten zien samen te werken, liaisons creëren. Elkaar steunen en optillen. Met zo’n grote organisatie als de onze kunnen we ook kleine initiatieven steunen. Op dit moment willen we bijvoorbeeld extra ruimte maken voor “de vrouw met goesting” die gedreven is door het idee van duurzaamheid en sharing, en graag iets wil organiseren. We willen een soort hub creëren voor “vrouwen met goesting”, waar je binnen en buiten kan lopen, waar je samen kwaliteitsvol kan eten, gelijkgezinden ontmoeten, samen initiatieven opzetten … We willen biotopen creëren waar vrouwen hun ding kunnen doen. De initiatieven ontstaan bottom-up, maar wij kunnen ze door de knowhow die we hebben de ondersteuning bieden die ze nodig hebben, zodat ze hun plan echt vorm kunnen geven.’

 

Voor alle initiatieven van KVLV en Ons, www.kvlv.be en www.ons.be