‘Waar drama is, is geen liefde’

Tableaux vivants

‘Als verborgen emoties en feiten naar boven komen, kan het grotere plaatje van een familie worden beschouwd. Zo is het mogelijk dat dingen worden verlost, opgelost’

De tableaux vivants die gedurende de dag passeren zijn indrukwekkend. Gezinnen worden voor even vervolledigd, eerder onopgemerkte connecties worden onthuld, onuitge­sproken gemis krijgt een plaats. Vaak is er flink wat weerstand voor er dingen gaan verschuiven. Tina begeleidt de opstellingen geduldig en liefdevol. Tranen stromen bij de opstellers, maar evengoed bij de representanten. Het is immers erg ontroerend om te zien hoe er beweging komt in relaties of situaties die soms al jarenlang zijn versteend. Soms ontstaat er emotie omdat sommige dingen resoneren met je eigen systeem, met dingen die je zelf hebt meegemaakt of die je kent uit eigen kring.

Tegen de late namiddag gaan we weer aan land. Er heerst een bijna uitgelaten sfeer in de yogastudio. Wij matrozen kennen elkaar niet persoonlijk en zullen elkaar wellicht niet terugzien na vandaag, toch voelt het juist om gedegen afscheid te nemen met een kus of een omhelzing. Ik ben onder de indruk van Tina’s aanpak en manier van zijn. Van het werkplezier dat ze uitstraalt terwijl ze mensen begeleidt in de diepste krochten van hun ziel. Ze gebruikte vandaag intrigerende termen zoals ‘bewustzijnsfitness’ en ‘familiale systeemdruk’. En dan was er ook nog die uitspraak van haar leermeester Hellinger die bleef nazinderen: waar drama is, is geen liefde. Een beetje schoorvoetend benader ik haar over de reeks interviews die ik in gedachten heb. Ze gaat meteen akkoord. Ik ben verbaasd over haar affirmatie zonder meer uitleg en vraag of ze niet wat meer omkadering wil. ‘Dat komt toch wel, niet?’ Ze knikt me toe met fonkelende ogen. Een paar weken later zitten we in kuipstoeltjes in een heldere ruimte te midden van het serene begijnhof waar Tina woont en werkt. ‘Zo,’ zegt ze met een glimlach. In een paar minuten schets ik waar ik vandaan kom. Mijn traject in de kunsten, mijn uitvallen en het nieuwe zoeken dat er uit is ontstaan. Ik vraag haar hoe haar levenspad is verlopen, of er scharniermomenten waren in haar leven. Even is het stil. Tina Vervaeke: (…)

Lees het volledige interview in het juninummer van Psychologies.