dertigersdilemma

Het dertigersdilemma: een kind of niet?

‘Aangezien er geen objectief argument bestaat om kinderen te “nemen”, ligt het gevaar op de loer dat je heel lang blijft twijfelen’ Nienke Wijnants, psychologe

Ouder voor altijd

Wat vroeger vanzelfsprekend was, is nu een levensvraag van formaat geworden. Het is dan ook een belangrijke en vooral bepalende beslissing. ‘Je job, je partner, de omgeving waar je woont: niks hoeft vandaag “voor altijd’ te zijn”, zegt seksuologe en relatietherapeute Rika Ponnet. ‘Dat geldt voor zowat alles in ons leven, behalve voor kinderen. Het ouderschap kan je niet teruggeven of achterlaten, ouder ben je voor de rest van je leven. Dertigers zijn zich daar heel bewust van.’

Als ze kiezen voor kinderen willen ze het goed doen. Misschien wel té goed. Dat merkt ook journaliste Mirjam van Immerzeel op, die tien jaar geleden zelf worstelde met de vraag ‘wil ik een kind of niet?’ en er een openhartig boek over schreef – het boek dat ze zelf zocht maar niet vond in haar zoektocht naar een antwoord op haar dilemma. Ook zij werkt aan een nieuwe uitgave waarin ze wil uitzoeken wat er gekomen is van haar piekerende leeftijdsgenoten van toen en hoe het met de nieuwe generatie dertigers gesteld is. ‘Wat me opvalt in de gesprekken die ik met de twijfelaars van vandaag heb, is dat ze het ouderschap heel serieus nemen. Ze willen alles op een rijtje hebben voor ze eraan beginnen, een perfect plan hebben van hoe ze het willen aanpakken. Geen wonder dat het soms lang duurt voor ze aan baby’s durven beginnen.’ Ook Rika Ponnet ziet hoe dertigers de lat heel hoog leggen voor zichzelf. ‘De manier waarop over ouderschap gepraat wordt, is beklemmend. Het is een keuze die je gelukkig móet maken. Jij moet het goed doen, je kinderen moeten het goed doen. Nog voor je zwanger bent, word je om de oren geslagen met adviezen over hoe het wel of niet moet. Het ouderschap is lang geen ontspannende wandeling meer.’

En dan hebben we het nog niet gehad over die wereld vol terreuraanslagen, klimaatveranderingen en torenhoge prestatiedrang waar we onze toekomstige kinderen mee opzadelen. Ook dat voedt de twijfel. Wil je in deze maatschappij nog wel kinderen grootbrengen? Noël Salazar, antropoloog aan de KU Leuven, vindt dat iets te scherp gesteld. ‘Onze samenleving kent heel wat problemen waar dringend aan gewerkt moet worden, dat klopt. Maar beslissen om daarom geen kinderen te krijgen, zal daar niks aan veranderen, integendeel. Je zou ook omgekeerd kunnen redeneren: als je kinderen hebt, kan je hen ervan bewustmaken dat dat belangrijke problemen zijn waar we samen iets aan moeten doen. Misschien is het daarom net wél belangrijk om kinderen op de wereld te zetten: als investering in de toekomst, om waarden aan door te geven die jij zelf belangrijk vindt in het leven. Op die manier bekijk je het krijgen van kinderen als iets positiefs – wat het over het algemeen ook is.’

Bang van ploetermoeders

Sophie (34) worstelt al twee jaar met het kindervraagstuk. (…)

Lees het volledige artikel in het februarinummer van Psychologies.