‘Dé hamvraag is: wat bezielt je om te doen wat je doet?’ Krist Pauwels

‘Als je kritisch naar jezelf durft te kijken, kan je ook keuzes maken die echt bij je passen’

Wat doet dat delen van emoties dan uiteindelijk op de werkvloer?

K.P.: ‘Het verbetert relaties tussen mensen, je leert elkaar écht te zien zoals je bent en je kan ook meer jezelf zijn. Én je hebt geen energie meer nodig om de vakjes waarin wij ons in stand houden, te beveiligen. Als je volledig jezelf kan zijn en je collega’s kunnen dat ook en je begint samen te werken, ga je van ego naar we-go en krijg je een permanente win-win-situatie. Dan ben je effectief bezig om een nieuwe realiteit te scheppen.’

Hoe doe je dat concreet?

K.P.: ‘Door op de eerste plaats je perspectief te veranderen. Kijk niet alleen naar wat er boven de tafel is, maar vooral naar wat eronder zit, naar het verborgene. En stel jezelf geregeld de vraag: waar ben ik in godsnaam mee bezig? Probeer die vraag fundamenteel te beantwoorden en maak er een oefening van, zonder jezelf te veroordelen. Wat bezielt je om te doen wat je doet? Ik vraag het zelfs aan mensen in de zaal als ik een lezing geef. Wat bezielt jullie om die lezing te komen volgen?’

Het gaat er eigenlijk om om opnieuw onze rechterhersenhelft in te schakelen op het werk, schrijf je in je boek.

K.P.: ‘Ja, want daar zetelen onze emoties en creativiteit. En die heb je absoluut nodig om te achterhalen wat je bezielt. Wakker je rechterhersenhelft aan door vaker je verbeelding te gebruiken. Of door de stilte te leren kennen en te vóelen. Of door te mediteren. Als je dat regelmatig doet, creëer je een reflex om gemakkelijker naar dat zielenstuk te gaan, het stuk waar je meer ruimte voelt. En waar je de rush van elke dag als het ware kan verstillen.’

Jezelf bevragen dus?

K.P.: ‘Ja. Laat je bezielingsvraag sudderen. Tegelijkertijd heeft je bezieling aanspreken ook een spirituele betekenis: het verruimt je geluksbeleving als je er meer naar leeft en laat je een nieuwe realiteit zien. Zoals een actrice die ik ken die alleen maar serieuze rollen speelde in het theater. Iets anders deed ze niet. Soaps en televisiewerk vond ze maar niets. Maar ze was niet gelukkig. Totdat ze erachter kwam dat wat haar bezielde, was om zoveel mogelijk mensen gelukkig te maken. Ze voelde dat ze zichzelf beperkte door alleen maar karakterrollen te spelen en dat ze bang was om door collega’s en publiek niet meer serieus te worden genomen als ze andere rollen zou spelen. Uiteindelijk heeft ze de stap durven zetten en is ze enorm opgebloeid.’

Maar hoe doen bedrijven dat dan? Hoe herdenken zij hun visie?

K.P.: ‘Bedrijven kunnen net zo goed op zoek gaan naar bezieling. Ga op zoek naar wat je precies doet en wat de diepere betekenis daarvan is. Dove, bijvoorbeeld, heeft een prachtige filosofie rondom hun producten: ze willen meehelpen het zelfvertrouwen van mensen te laten groeien. Veertig jaar geleden moest je vooral de beste zeep maken. Tegenwoordig passioneert niemand dat nog, want het is evident dat je goede zeep maakt. Je moet er dus achterkomen wat voor elke mens persoonlijk de bredere zin is van jouw product of van jouw visie, en dat in je beleid integreren. Dát is bezieling.’

Meer lezen?

Uw werk of/en uw leven, Krist Pauwels (Manteau, 2017)