Actrice Leen Dendievel: ‘Ik heb geleerd dat het oké is om bang te zijn’

Actrice Leen Dendievel kreeg twee jaar geleden haar eerste paniekaanval. Vanuit haar ervaring als assistent in de psychologie ging ze op onderzoek en daar schreef ze een boek over.

Tekst Katrien Elen

‘Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat BV’s geen superhelden zijn. Creatievelingen zijn vaak gevoeliger en dus meer ontvankelijk om paniekaanvallen te krijgen’

‘Bij iedere aanval vreesde ik dat ik een hartaanval kreeg. Op spoed bleek echter dat ik aan het hyperventileren was. Ik kon maar weinig met die diagnose en toen vertrok ik op vakantie. Iedere dag voelde ik pijn in mijn linkerarm en had ik hartkloppingen. Toen ze me in dat buitenlandse ziekenhuis vertelden dat het angst was, was ik enigszins opgelucht. Hier kon ik mee aan de slag. Ik kreeg nog nieuwe aanvallen – vooral als ik het druk heb, te weinig geslapen heb, in een drukke menigte vertoef – maar het was nooit nog zo heftig. Ik schoot ook niet meer in paniek. Ik wist wat het was en door te letten op mijn ademhaling kreeg ik het onder controle.

Ondertussen was ik me in het onderwerp gaan verdiepen en had ik voor mezelf notities genomen in een schriftje. Als ik weer eens een aanval had, las ik daarin en werd ik gerustgesteld. Doordat ik erover begon te spreken, kreeg ik enorm veel reacties van mensen die het ook hadden. Ik besliste om van mijn schriftje een boek te maken en ging praten met enkele specialisten zoals Dirk De Wachter en enkele BV’s die ermee kamp(t)en, zoals Herman Brusselmans en Nathalie Meskens. Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat BV’s geen superhelden zijn. Creatievelingen zijn vaak gevoeliger en dus meer ontvankelijk om paniekaanvallen te krijgen.

Het is opvallend dat paniekaanvallen echt een taboe zijn. Ik had het er zelf ook moeilijk mee. Ik ben van nature positief en vind dat ik stabiel in het leven sta. Dat deel van mezelf kende ik niet. Ondertussen heb ik ermee leren leven en vind ik dat ik er beter ben uitgekomen. Het geeft me iets kwetsbaars. Ik heb geleerd dat het oké is om bang te zijn. Die les zouden alle ouders aan hun kinderen moeten meegeven.

De paniekaanvallen doken op in de periode dat ik een publiek figuur werd. Voordien had ik altijd ruimte gehad in mijn leven om een koffie te gaan drinken, de krant te lezen en met vrienden af te spreken. Plots was de balans helemaal weg. Het was zo druk, en bovendien werd ik bekend. Ik werd geleefd. Ondertussen weet ik dat ik ruimte voor mezelf moet inlassen: echt een vrije dag nemen na een drukke week, afspraken inplannen in de namiddag omdat ik mijn slaap nodig heb én van mijn ontspanning geen to do maken. Verder heb ik me verdiept in het belang van goed eten en wandel ik heel veel. Naar pillen heb ik maar een paar keer gegrepen. Ik wilde niet afhankelijk worden. Het idee dat ze er waren, was vaak al voldoende om me gerust te stellen.’

Meer lezen? Asem, Leen Dendievel (Horizon, 2018)