Tine Reymer: ‘Ik ben een perfectionist, op het neurotische af’

En in het derde jaar was daar …

TR: ‘Peter Van Den Begin. (lacht) Hij werd binnengehaald als regisseur van Ivanov, het stuk van Tsjechov dat we met de klas zouden brengen. Ik zat nog in een andere relatie, het heeft nog een jaar geduurd voor het echt iets is geworden.’

Intussen zijn jullie twintig jaar samen. Hoe complementair zijn jullie?

TR: ‘Peter kan de dingen meer loslaten. Naar mijn gevoel té veel. (lacht) Daarin zijn we elkaars tegenpolen. In onze dochters herken ik veel van mezelf. Goede en minder goede kanten. De koppigheid, het gelijk willen hebben, dat is een rechtstreekse lijn naar mij. Toch vind ik het belangrijk dat ze mondig en weerbaar worden, dat ze duidelijk kunnen zeggen: tot hier en niet verder.’

Kan jij dat?

TR: ‘Nee. Alles wat ik hen als goede raad meegeef, is direct van toepassing op mezelf. Bij veel van die dingen denk ik: Tine, dat is ook jouw werkpunt, probeer het goede voorbeeld te geven.’

Zou je functioneren in een leven zonder kinderen, puur in functie van je creativiteit?

TR: ‘Nee. Ik lag al op mijn vijftiende in bed te dromen: wanneer ga ik mama worden, hoe gaat dat zijn, met wie gaat dat zijn? Ik wou ook absoluut dochters. Soms kan je foeteren op de vrijheid die je totaal hebt afgegeven maar ik weet ook dat kinderen onmisbaar zijn voor mij. Van een leven zonder zou ik zwaar ongelukkig geworden zijn.’

Heb je intussen een beter evenwicht gevonden tussen moeder zijn en zelfontplooiing?

TR: ‘Nee. Ik had het er daarnet over met mijn oudste dochter. Omdat ik op te veel fronten alles tegelijk wil doen, hoorde ik mezelf zeggen: “oh, ik word hier gek van!” Toen zei Charlie heel droog: “mama, ga naar een rusthuis”. (lacht) Ze bedoelde “een rustig huis” en dat vind ik een goed plan. Ik ben er echt wel aan toe om, zoals ik met de eerste plaat heb gedaan, een paar instrumenten in de auto te laden en een week op afzondering te gaan naar Oostende of zo. Om dat kopke eens leeg te maken.

Het is mijn streefdoel om een balans te vinden. Een balans waarin ik heel creatief kan zijn maar niks ten koste gaat van het andere. Dat ik een goede, liefdevolle, warme moeder kan zijn die niet gefrustreerd is omdat ze haar werk niet goed kan doen. Dat die fronten meer naar elkaar toe groeien en elkaar versterken in plaats van elkaar tegen te werken. Op welke manier, tja, daarvoor gaat een mens al eens naar een therapeut, of naar een masseur, of een week naar Oostende.’

Beluister enkele songs van Thrill My Soul van Reymer op www.reymer.be

De speellijst van Nerveuze Vrouwen vind je op de website van Te Gek!? – www.sad.be/tegek