Game over
‘Mijn zoon zat de hele vakantie achter zijn computer te gamen.’ Voor veel ouders klinkt dit herkenbaar. Maar wanneer moet je je zorgen maken? En hoe kan je als ouder het gamen binnen de perken houden zodat het geen verslaving wordt? Wij spraken met Matthias Dewilde, ervaringsdeskundige en auteur van Game Over! .
Tekst: Katrien Elen – Beeld: Shutterstock
‘Als andere hobby’s beginnen weg te vallen, heeft het gamen al een negatieve invloed op het leven van je kind. Beter vroeg dan laat ingrijpen als ouder!’
Matthias Dewilde maakte op zijn dertien jaar heel onschuldig kennis met gamen. Toen zijn vrienden begonnen uit te gaan, trok hij zich als introvert steeds vaker terug in de virtuele wereld en raakte hij verslaafd. Zo speelde hij na zijn studies negen maand gedurende dag en nacht World of Warcraft. Pas toen hij een job vond als verkoper, kreeg zijn leven een nieuwe invulling. Tegenwoordig geeft Dewilde lezingen en workshops rond gezond gamegedrag en begeleidt hij (ouders van) jongeren met een gameverslaving. Af en toe durft hij nog eens te gamen, maar omdat de verslavingsgevoeligheid blijft, beperkt hij de tijd die hij aan deze hobby spendeert.
Hoe voorkom je dat je kind verslaafd raakt aan gamen? 4 richtlijnen:
- Toon interesse en veroordeel de hobby van je kind niet. ‘Veel ouders praten hun kinderen een schuldgevoel aan over het gamen, zeker als ze hun jaar moeten overdoen of niet op het goede pad zijn. Op die manier wakker je echter de vlucht uit de werkelijkheid aan. Probeer daarom interesse te tonen en als het kan af en toe ook mee te spelen.’
- Geef structuur en stel grenzen. Kinderen hebben nog niet de maturiteit en wilskracht om zichzelf te reguleren. Stel daarom regels op die het internetgebruik beperken. Voor een twaalfjarige zou ik bijvoorbeeld zeggen: je mag drie keer per week gedurende twee uur gamen. Oudere kinderen gaan meer vrijheid vragen, maar probeer toch om zo lang mogelijk de computer uit de slaapkamer van je kind te houden. Dan kan je het beter opvolgen.’
- Help je kind een held te zijn in de echte wereld. ‘Veel introverte jongeren zijn aangetrokken tot spelletjes omdat ze zo op een veilige manier sociaal kunnen zijn én veel uitdagingen krijgen. Games vullen bijna al hun behoeften in. Op de speelplaats hebben ze het veel veel moeilijker. Daarom is het belangrijk om ook in de echte wereld met hen op zoek te gaan naar succeservaringen. Zoek een sport die je kind bijvoorbeeld in een kleine groep kan doen, zoals pingpong. Dat vraagt enig zoekwerk, maar hoe meer de sociale behoeften van je kind elders worden ingevuld, hoe minder het zich zal willen terugtrekken in de gamewereld.’
- Geef zelf het goede voorbeeld. ‘Als je zelf de hele avond voor televisie en op sociale media zit, is het moeilijker om grenzen te stellen.’
Veelgestelde vragen van ouders over gamende kinderen >>>
