Slow love

Tekst Anne Wislez – Foto Shutterstock

Dat we de liefde au sérieux mogen nemen bewijzen Helen Fisher, biologisch antropologe aan het Kinsey Institute (Rutgers University, New Jersey) en haar team al jaren met hun neurologische liefdesonderzoek. We denken misschien dat we leven in tijden van oppervlakkige seksualiteit en liefde, maar volgens hun onderzoek is niets minder waar. Zo is casual sex nooit casual: hersenonderzoek geeft aan hoe intens die ervaringen voor ons zijn en 33 tot 45 % van de onenightstands groeit bovendien uit tot vaste relaties. Scanneronderzoek gaf aan dat naar iemand verlangen neurologisch een even sterke impuls is als de nood om te eten of te drinken – een primaire behoefte dus. Een partner willen vinden is dus niet aangedreven door een romantisch ideaal, maar blijkt een biologische noodzaak. Wel wachten we tegenwoordig langer om ons te binden dan vroeger, maar dat heeft volgens Fisher minder te maken met een verlangen naar luchtige liefde dan met een diepe angst voor afwijzing en breuk. Hoe vrijer we zijn in onze keuzes, hoe meer schrik we hebben om de foute keuze te maken. Afgewezen worden blijkt voor je hersenen en lichaam namelijk even ingrijpend als afkicken van cocaïne. Voor Fisher is de tendens naar friends with benefits en casual sex dus geen teken van losbandigheid, maar is het een stap in wat zij noemt: slow love. We willen meer dan ooit voorzichtig aftasten of we de juiste keuze maken.
Bron: www.demorgen.be