Louis Paul Boon-prijs 2020 voor fotografe CARMEN DE VOS

Voor de 42ste keer werd de jaarlijkse Louis Paul Boon-prijs uitgereikt aan een kunstenaar die zich laat opmerken door humaan gestuurd, laagdrempelig en toegankelijk werk. De prijs ging naar topfotografe Carmen De Vos, die ook de portretten van onze columnisten in PSYCHOLOGIES maakte.  

De vereniging van kunstenaars Honest Arts Movement is bijna 50 jaar oud, en al die jaren al gaat het bij de keuze over dezelfde doelstelling, namelijk: de binding met de mens. Dit jaar koos de jury voor Carmen De Vos. Deze kunstenares laat zich vooral opmerken door het doelgericht in beeld brengen van de mens in zijn maatschappelijke context en dit met veel aandacht voor het humane en het diep menselijke.

De Lootse fotografe Carmen De Vos was al in de dertig toen ze de fotografie ontdekte die ze zich op korte tijd zou eigen maken. Bij het zien van een muur vol snapshots op een interieurbeurs raakte ze helemaal in de ban van de impressionistische analoge fotografie. De beelden oogden onscherp, imperfect en vreemd, maar dat was net wat haar zo aantrok. Ze schafte zich een Lomo – een eenvoudige cult-camera van Russische makelij – aan en begon te fotograferen. Eerst deed ze mee aan online fotowedstrijden die ze vaak ook won. Niet veel later zette ze zich op de kaart met haar erotische polaroids,‘deugnieterijen’, zoals ze zelf met gepaste zin voor relativering haar fotografische droomwereld omschrijft. Haar erotische excursies ontroeren of amuseren en prikkelen de fantasie van de kijker en lijken tegen de preutse tijdsgeest in te roeien. Ze wil bewust taboes doorbreken en de beperkende heersende moraal doorprikken.

Carmen De Vos: “Elk beeld wordt zorgvuldig opgebouwd. Locatie, licht en props zijn even belangrijk als het model zelf. Een blote vrouw kan mooi zijn, maar daarmee heb je nog geen erotisch beeld. Iemand die naakt is in een ongewone situatie, liefst nog met een vleugje kink, stoutheid of humor, dat vind ik erotisch.” De pers merkte haar op en ze werd gevraagd om mensen te portretteren voor diverse kranten en tijdschriften. Plots was ze een professionele fotograaf geworden.

Vandaag kan haar werk gezien worden in twee hoofdstukken: haar werk in opdracht en haar persoonlijk werk. In beide komt de binding met de mens sterk naar voor. Zelf ziet ze beide als aparte disciplines, hoewel ze elkaar soms beïnvloeden, zoals in dat portret van Etienne Vermeersch. Tijdens een gesprek vooraf beslisten ze het speels aan te pakken. De moraalfilosoof zit neergezakt in een fauteuil, de blik half braaf half ondeugend, de handen zedig over elkaar gelegd. Achter de zetel hurkt de naakte fotografe, lichtjes onscherp door de trage sluitertijd… Intussen staan velen te springen om door Carmen De Vos te worden vereeuwigd. 

In 2018 bracht Carmen De Vos ‘The Eyes of the Fox’ uit, een verzameling van 10 jaar polaroids in boekvorm.

Meer info op deze link.