Burn-outtherapie in Thailand
In mijn hart komen
Omdat ik geen ochtendmens ben en ook nog behoorlijk wat vermoeidheid in lijf en leden heb, heb ik me nog niet aan de yoga gewaagd, waarvan de eerste sessie al om half acht en de laatste om half negen ’s ochtends begint. Maar halverwege de week lukt het me dan toch. En ik heb meteen spijt dat ik het niet eerder gedaan heb. Want ook hier is de setting adembenemend: een rond houten paviljoen op de top van Kamalaya met een prachtig uitzicht op de palmwouden en de zee. Ik kom er mijn kersverse vrienden van de community table tegen, zoals de Australische Tess, de Nederlandse Odette en de Duitse Beate. Ik was vergeten hoe herboren, positief en energiek yoga je doet voelen en ik neem me voor om vanaf nu elke morgen minstens één sessie mee te pikken. De ochtend is hier veel te mooi om te missen en de lessen zijn veel te goed, vind ik. Die dag heb ik ook de eerste acupunctuurbehandeling van mijn leven. Iets waar ik op zich niet naar uitkijk, omwille van de naalden, maar wel benieuwd naar ben. Na een kennismakend gesprek vertelt Bernie, een Duitse specialist in de traditionele Chinese geneeskunde, dat we op drie dingen gaan werken: spanningen wegnemen, positieve emoties stimuleren en meer in het hart komen. Want ik ben volgens hem iemand die veel nadenkt en analyseert. Ik spreek dat niet tegen en laat hem eerst in mijn polsen en enkels, en vervolgens op mijn rug en buik naalden aanbrengen. Daarna bevestigt hij telkens een kruid op elke naald en verbrandt dat. Om eerlijk te zijn vind ik het allemaal een beetje vaag en weet ik niet goed wat ervan te vinden. Maar ik ben wel verrast door Bernies rake woorden tijdens de sessie. Zo zegt hij dat mijn lever wat hard aanvoelt, wat wijst op een zekere krampachtigheid, en hij geeft me de raad om wat meer om mezelf te lachen, om dingen niet te serieus te nemen. En over de liefde zegt hij, zonder dat ik zelf iets over mijn relationele verleden deel: ‘Choose a man from the heart, not from the hips. Enkel met een man met wie je een hartconnectie hebt, kan je iets voor het leven opbouwen.’ Waarna hij me een tissue aanbiedt, omdat zijn uitspraak de nodige tranen bij me losmaakt.
